تا مدتها توسعه مقولهای صرفا اقتصادی تلقی میشد و کشورهای مختلف، از جمله ایران، تنها از این جنبه به آن توجه میکردند. به عبارتی، پیشرفت اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و.... یگانه ملاک توسعه هر جامعه قلمداد میشد و تصور غالب این بود که میتوان به مدد الگوهای مختلف توسعه مانند رشد تکنولوژی، انباشت ثروت، مشارکت مردم و مواردی از این قبیل به اهداف یک جامعه توسعه یافته نائل آمد. در دورهای از تاریخ کشورما نیز، این مسئله به خوبی نمایان است. در دوران موسوم به سازندگی، منتقدان ایراد میگرفتند که چرا دولت وقت، توسعه اقتصادی را بر توسعه سیاسی برتری داده؟ در دوران اصلاحات هم، دسته دیگری از منتقدان ارجحیت توسعه سیاسی بر توسعه اقتصادی را مورد نقد قرار میدادند. اما این وسط «فرهنگ» و «توسعه فرهنگی» حلقه گمشده توسعه کشورمان بود. فرهنگ به عنوان گنجینهای از دستاوردهای مادی و معنوی بشری که باورها، ارزشها، نگرشها و هنجارهای مورد قبول یک جامعه را در طول تاریخ به وجود آورده است، نوع رفتار مردم آنجامعه را مشخص میکند. بدیهی است که نمیتوان بدون اعتنا به این مقوله بسیار مهم بدنبال ایجاد تغییراتی در ابعاد مختلف جامعه بود، چرا که
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !